instinct

1.Μια φυσική ή εγγενής βιολογική δύναμη, ικανότητα, παρόρμηση ή ικανότητα, η οποία γεννάται μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, που αποσκοπεί στη δική του ικανοποίηση, συνήθως δια μέσου αυτού τούτου του ανθρωπίνου σώματος. 

2. Μια σε μεγάλο βαθμό κληρονομήσιμη και αναλλοίωτη τάση ενός οργανισμού να κάνει μια σύνθετη και συγκεκριμένη απόκριση σε περιβαλλοντικά ερεθίσματα χωρίς να συνεπάγεται λόγο. 

2. Συμπεριφορά που διαμεσολαβείται από αντιδράσεις κάτω από το συνειδητό επίπεδο.

Ένστικτα  ή ενστικτικές ενορμήσεις ονομάζονται εκείνες οι βιολογικές δυνάμεις, οι οποίες γεννώνται μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό και αποσκοπούν  στην δική τους ικανοποίηση συνήθως  διά μέσου αυτού τούτου του ανθρωπίνου σώματος [1].

Από το 1920 ο Freud  ανήγαγε το σύνολο των ενστικτικών ορμήσεων σε δύο βασικά ένστικτα, το ένστικτο της ζωής (life instinct)  και το ένστικτο του θανάτου (death instinct). Kαι τη μεν δυναμική ενέργεια του  ενστίκτου της ζωής  ονόμασε λιβιδώ (libido) και ‘’έρως’’, το δε δυναμικό του ενστίκτου του θανάτου αποκάλεσε επιθετικότητα (επιθετική ροπή, aggression).

Στον Φροϋδικό όρο έρως περιλαμβάνονται οι δημιουργικές, εξελικτικές, θετικές και παραγωγικές τάσεις της ανθρώπινης ζωής, των οποίων επιδίωξη είναι η δημιουργία της βιολογικής ενότητας του ατόμου, η διατήρηση του ίδιου του εγώ και, στην τελική ανάλυση, η διατήρηαση του είδους.

Το ένστικτο του θανάτου περικλείει όλες τις καταστροφικές ενορμήσεις, οι οποίες τείνουν να επαναφέρουν την ανθρώπινη ύπαρξη στην ανόργανη κατάσταση , από την οπόία υποτίθεται ότι αναπήδησε [1].

Χονδρικά, υπάρχει μια υποψία ότι το ένστικτο της ζωής είναι «καλό» και το ένστικτο του θανάτου «κακό». Ο Freud ωστόσο δηλώνει σαφώς ότι: «Κανένα από αυτά τα ένστικτα δεν είναι λιγότερο ουσιώδες από το άλλο· τα φαινόμενα της ζωής προκύπτουν από την ταυτόχρονη ή αμοιβαία αντίθετη δράση και των δύο»[2].